Praca w czasie ciąży jest możliwa, jeśli tylko nie ma wobec niej szczególnych przeciwskazań określonych przez lekarza prowadzącego ciążę. Istnieje jednak szereg sytuacji, które przedsiębiorca zatrudniający kobietę w ciąży musi przestrzegać.
PRACA W NOCY | Kobieta w ciąży nie może pracować więcej niż 8 godzin dziennie. Nie może wykonywać pracy w godzinach nadliczbowych oraz w nocy – nawet jeśli sama wyrazi na to zgodę. Jeśli pracownik taką pracę wykonuje pracodawca jest zobowiązany umożliwić pracę poza godzinami nocnymi. Bez zgody pracownika nie może jednak oddelegować jej do wykonywania czynności dotąd z jej stanowiskiem niezwiązanych (poza stałe miejsce pracy). Jeśli możliwość taka nie występuje pracodawca powinien zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy, co nie może wpłynąć na otrzymywane dotąd wynagrodzenie.
PRACA NIEBEZPIECZNA, UCIĄŻLIWA, SZODLIWA | Kobiety w ciąży, ale także kobiety karmiące piersią nie mogą wykonywać prac niebezpiecznych, uciążliwych czy szkodliwych. Wykaz takich zajęć określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 kwietnia 2017 r. Wykaz ten obejmuje głównie prace o charakterze fizycznym, należą do nich m.in.: prace stojące lub w pozycji wymuszonej, prace, w których mamy do czynienia z przenoszeniem materiałów ciekłych, a także przewożenie ładunków.
Pracując przy monitorze kobieta w ciąży nie może wykonywać pracy dłużej niż przez 4 godziny na dobę. Pozostały czas pracy powinien być rozdysponowany w inny sposób.
ROZWIĄZANIE UMOWY O PRACĘ | Art. 177 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca nie może zwolnić kobiety w czasie ciąży. Taka ochrona nie obejmuje osób zatrudnionych na okres próbny, który nie przekracza jednego miesiąca. Ochrona przed zwolnieniem do dnia porodu obejmuje jednak kobiety zatrudnione na okres próbny trwający do trzech miesięcy. Możliwość zwolnienia kobiety w czasie ciąży istnieje tylko gdy przedsiębiorstwo jest w upadłości lub likwidacji.
Co istotne, to także fakt, że pracownik w ciąży może wyjechać na delegacje tylko, gdy sam wyrazi na to zgodę.