Pomoc de minimis (de minimis non curat lex (łac.) – prawo nie troszczy się o drobiazgi), to pomoc, po którą mogą zwrócić się przedsiębiorcy do państwa, uregulowana w rozporządzeniu Komisji Europejskiej z 2013 roku. Przybiera różne formy, takie jak: jednorazowa amortyzacja, szkolenia, zwolnienia podatkowe lub kredyt na uregulowanie tych zobowiązań, inwestycje itp.
To pomoc przyznana jednemu przedsiębiorcy w danym czasie – uznaje się, że jest to jednorazowe i bezzwrotne wsparcie publiczne. Pomoc tę charakteryzuje niska wartość, niezakłócanie konkurencji, nie wpływa ona także na wymianę handlową między państwami członkowskimi UE. Jest ona przyznawana indywidualnie, każda wnioskująca osoba ma inny przyznany łączny limit, który można zweryfikować w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumenta.
Limit 100 tys. euro brutto obowiązuje firmy z sektora drogowego transportu towarów. Jeśli drogowy transport towarów należy do tzw. usług zintegrowanych, czyli jest tylko jedną z oferowanych usług, to dopuszczalny limit wynosi 200 tys. euro brutto. Zakup pojazdów do tegoż transportu jest również wyłączony z pomocy de minimis. 200 tys. euro to także limit pomocy przewidziany dla pozostałych firm. Obowiązujące limity są jednakowe dla wszystkich państw członkowskich.
Obliczając łączny limit uzyskanego dotychczas wsparcia należy każdorazowo brać pod uwagę rok bieżący oraz dwa poprzednie lata (trzy lata podatkowe). Obowiązującym jest kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski. Nie jest istotne ani na jaki cel pomoc ta była przeznaczona, ani jaka była jego forma. Istotne jest by nie przekroczyć określonego limitu. Ich przekroczenie skutkuje odebraniem pomocy i zapłatą karnych odsetek.
Zaświadczenie o wydanej pomocy de minimis z uwzględnieniem kursu walut (w przeliczeniu na euro i złotówki) niekiedy otrzymuje się od razu od podmiotu takiej pomocy udzielającego w dniu podpisania umowy o udzieleniu pomocy.
Co istotne, otrzymana pomoc nie podlega ewidencji księgowej.