Netting – trwałym elementem obrotu gospodarczego są rozrachunki między kontrahentami. Tradycyjne operacje, takie jak przelew bankowy bywają czasochłonne i kosztowne. Na całym świecie coraz częściej przedsiębiorcy posługują się bezgotówkowymi formami rozliczeń, do których należą mechanizmy oparte na kompensacie, czyli potrąceniu. Do jednych z tych form rozliczeń bezgotówkowych zaliczamy netting, zwany też clearingiem.
Podstawą prawną nettingu jest przepis o ustawach nienazwanych, które zostały zdefiniowane na podstawie art.353 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
Netting odbywa się między dwoma lub więcej podmiotami gospodarczymi, w ściśle określonym czasie. Kontrahenci zbierają w tym okresie dokumenty dotyczące kwoty wzajemnych należności i zobowiązań. Regulowane jest zatem tylko pozostałe saldo. Transakcje kompensacyjne wykorzystywane są najczęściej w obrocie międzynarodowym między podmiotami gospodarczymi, będącymi członkami zagranicznych grup kapitałowych.
Netting znajduje także zastosowanie w rozliczeniach wewnątrzkorporacyjnych, jest to wówczas wspólny system płatniczy podmiotów wchodzących w skład określonej grupy kapitałowej. System taki polega na wzajemnym kompensowanie wpływów i wydatków. Ustala więc pozycję finansową netto. Netting działa w rozliczeniach operujących w jednej walucie. Pozwala to ograniczyć koszty transakcyjne (prowizje z tytułu przelewów).
Reasumując, choć netting nie ma innych niż te zawarte w Kodeksie cywilnym uregulowań, charakteryzuje się tym, że obecne są przy nim co najmniej dwa podmioty grupy kapitałowej. Podmioty te pozostają wobec siebie dłużnikami i wierzycielami, a wierzytelności określone w tej samej walucie są wymagalne w dniu dokonania kompensaty.