Należność pochodząca ze sprzedaży pomniejszona o podatek od towarów i usług to przychód z prowadzonej przez nas działalności. Moment uzyskania przychodu określa art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ogólnym rozumieniu za przychód uznajemy wszystkie kwoty należne pomniejszone o na przykład towary zwrócone i wspomniany już podatek VAT.
W teorii za moment uzyskania przychodu uznajemy wydanie rzeczy, wykonanie usługi, jednak nie może on odbyć się później niż dzień wystawienia faktury, nawet jeśli nie została ona uregulowana albo odbiorca z tą płatnością zalega.
Żadne zasady nie precyzują by sposób dostawy towarów miał wpływ na moment powstania przychodu.
Częściowa dostawa towarów, czyli fragmentaryczna, niepełna realizacja zamówienia, jest także momentem uzyskania przychodu. Co istotne, to fakt, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż przed upływem 30 dni od planowanego dostarczenia zamawianego towaru. Samo wpłacenie zaliczki z kolei nie powoduje jeszcze powstania przychodu i konieczności jego opodatkowania. Zaliczki ewidencjonujemy w kasie fiskalnej aż do momentu wykonania usługi. Na własny wniosek we właściwym dla naszej działalności urzędzie skarbowym można zgłosić chęć rozliczania zaliczek jako przychodu podatkowego. W razie potrzeby podatnik ma prawo wycofania się z takiego systemu ewidencjonowania przychodów.
Obowiązek podatkowy to przymusowe świadczenie pieniężne, wynikające z ustaw podatkowych, wymuszający zaistnienie zobowiązania podatkowego, które należy w odpowiednim czasie uregulować we właściwym dla naszej działalności urzędzie skarbowym. W związku z powyższym zobowiązanie podatkowe powstaje w momencie uzyskania przychodu, ale podatnik może wskutek szeregu przewidziany w prawie zwolnień nie musieć faktycznie tego zobowiązania płacić.
I tak wyróżniamy w prawie zobowiązania incydentalne, do których należy m.in. podatek od darowizn, a także zobowiązania okresowe, do których należy comiesięczna regulacja podatku od towarów i usług, podatku dochodowego itp.