Wierzyciel, który nie otrzymał zapłaty w terminie od kontrahenta może domagać się rekompensaty za poniesione koszty windykacji. W zależności od wielkości świadczenia pieniężnego może to być kwota 40, 70 lub 100 euro. Wierzyciel ma prawo zgłosić niezapłacone faktury firmie windykacyjnej, a poniesione z tego tytułu koszty przenieść na kontrahenta. Rozwiązanie takie jest opcjonalne. Nie każdy się na nie decyduje ze względu na chęć utrzymania poprawnych stosunków między partnerami biznesowymi.
Można domagać się takiej należności w momencie, gdy:
– doszło do wykonania świadczenia (wykonanie usługi lub sprzedaż towaru);
– faktura VAT nie została uregulowana w terminie;
– po upływie terminu zapadalności faktura nie została uregulowana, zostały podjęte próby windykacyjne takie jak telefon z ponagleniem, wezwania do zapłaty.
Podstawą do takich działań jest Art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych:
Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:
1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;
2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;
3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.
Regulacje te dotyczą tylko transakcji handlowych.